ویژگی های امام سجاد « علیه السلام » در ارتباط با خدا
1- شاکر بودن :
لبوحمزه ثمالی می گوید : امام زین العابدین « علیه السلام » هرگاه غذا میل می کرد ، می فرمود: الحمدلله که به ما غذا داد و ما را سیراب کرد و ما را کفایت فرمود و به ما کمک نمود و ما را پناه داد و نعمت عطا فرمود و فضیلت بخشید. ستایش خدایی را که همگان را اطعام می دهد و کسی او را اطعام نمی کند . ( محاسن برقی ، ج1،ص16).
2- عشق به قرآن :
آن حضرت می فرمودند : « لَومات مابَینَ المَشرِقِ وَالمَغرِبِ لَمَا استَوحَشَت بَعدَ اَن یَکُونَ القُرانَ مَعِیَ ؛ اگر آن چه بین مشرق و مغرب است از میان برود ، پس از آنکه قرآن با من باشد ، بیمی به خود راه نمی دهم » (بحار الانوار، ج 46،ص107).
امام سجاد « علیه السلام » از خوش صداترین افراد بود و ممکن نبود کسی صدای قرآن خواندن او را بشنود و تحت تاثیر قرار نگیرد ؛ لذا مورخان گفته اند : سقاهایی که از در خانه امام « علیه السلام » می گذشتند ، می ایستادند تا صدای امام ر را بشنوند. ( اصول کافی ،ج2،ص616).
آن حضرت می فرمودند : « آیات قران گنجینه هایی هستند ، هروقت گنجینه ای گشوده شود ، شایسته است که به دقت در آن بنگری ».
3- مستجاب الدعوه بودن :
امام سجاد « علیه السلام » از آن روزی که محبوب الهی بودند ، مقام والای مستجاب الدعوه بودن را هم داشتند.
ثابت بنانی نقل می کند : من و گروهی از عبادت گران بصره ( ایوب سجستانی، صالح مری، عتبه الغلام ، حبیب فارسی و مالک بن دینار) به حج رفتیم و دیدیم مردم از شدت تشنگی و بی آبی در مضیقه و فشارند. آنان به ما متوسل شدند و ما به سوی کعبه رفتیم و پس از طواف، با تضرع از خداوند تقاضای باران کردیم ، اما دعای ما پذیرفته نشد. در همین بین جوانی که اندوه و ناراحتی در چهره اش پیدا بود ، آمد و بعد از طواف رو به ما کرد و فرمود : مالک بن دینار و … ! گفتیم : بله ! گفت : یک نفر از شما خدا را دوست ندارد !؟ گفتیم : ما دعا کردیم ، اجابت با اوست !.
او به سوی کعبه رفت و درآن جا به سجده افتاد . در سجده می گفت : خدا تو را به علاقه ای که تو به من داری ، این ها را از باران سیراب کن. هنوز دعایش تمام نشده بود که باران همچون دهانه مشک به باریدن گرفت.
آن جوان از پیش ما رفت … از مردم مکه پرسیدم این جوان که بود ؟ گفتند : علی ابن الحسین بن علی بن ابیطالب « علیهم السلام » بود . ( بحار الانوار، ج11،ص38).
4- عبادت :
امام سجاد « علیه السلام » عبادت را بزرگترین حق خداوند بر گردن انسان می دانست و می فرمود : « فَاَما حَقُ الله الاَکبَر فاِنَکَ تَعبُدُهُ ، لاتُشرِکُ به شَیئا ،فَاِذا فَعَلتَ ذلِکَ بِاِخلاص جَعَلَ لَکَ عَلی نَفسِه اَن یَکفِیَکَ اَمرَ الدُنیا و الاخِرَه و یَحفَظُ لَکَ ما تُحِبُ مِنهُما ؛ حق نماز آن است که بدانی نماز شرفیابی به درگاه الهی است و تو به وسیله نماز در مقابل خدا ایستاده ای . پس هرگاه آن را دانستی ، سزاوار خواهی بود که مثل بنده ای ذلیل ، مشتاق، ترسناک و بیمناک { از عذاب خداوند } ، امیدوار { به رحمت او } ، محتاج و نالان ، در برابر او بایستی » .