حضرت احمد بن موسي مشهور به شاه‌چراغ فرزند حضرت امام موسي كاظم (علیه السلام ) مي‌باشد. وي با برادران ديگرش به نام‌هاي محمد و حمزه از يك مادر بودند. مادر آن حضرت مشهور به امّ احمد بود. پسران حضرت موسي كاظم (علیه السلام ) نوزده نفر بودند كه امام رضا (علیه السلام)، ابراهيم، عباس و قاسم هم از يك مادر بودند. در اصول كافي دربارة سپردن امامت از طرف امام موسي كاظم (علیه السلام) به امام رضا (علیه السلام) روايتي نقل شده كه در اين‌جا ترجمة آن به طور مختصر نقل مي‌گردد.
تاريخچة گنبد و بقعة مباركه بعد از عضدالدوله:
1-از مدارك موجود فهميده مي‌شود كه در زمان اتابكان فارس و به دستور امير مقرّب الدين مسعود بن بدرالدين وزير اتابك به سال 623 اولين بقعه ساخته شده است.
2- در دورة آل مظفر 745 ه.ق مادر شاه ابواسحاق به نام «ملكه تاشي خاتون» گنبد را تعمير اساسي نموده و اين گنبد بسيار عالي و زيبا از شاهكارهاي هنري و معماري است.
3- در سال 1239 ه.ق بر اثر زلزلة شديدي كه در شيراز رخ داد، اكثر بناهاي مهم از جمله بقعة حضرت شاه‌چراغ فرو مي‌ريزد. در همين زمان مرحوم حسينعلي ميرزا قاجار فرمانرواي فارس بارگاه آن حضرت را تجديد عمارت كرده و خرابي‌هاي آستانه را تعمير و گنبدي با اسلوبي ديگر بنا مي‌نهد.
4- در زمان فتحعلي شاه قاجار در داخل ساقه، سورة مباركة «فتح» با آيينه نوشته شد كه ابتداي سوره از سمت قبله شروع و نام فتحعلي‌ شاه در پايين حضرت در ساقة داخلي واقع شده بود. اين تعمير در سال 1246 به پايان رسيد.
5- در زلزلة سال 1269 باز گنبد شكاف برداشته و مرحوم محمد ناصرخان ظهيرالدوله،‌ گنبد را تعميرات كافي مي‌نمايد.
6- در اثر مرور زمان شكاف‌هاي چندي در گنبد پيدا مي‌شود كه در حدود سال 1306 ه.ش سفر اوّل رياست فرهنگ، ‌آقاي ابوالقاسم فيوضات به شيراز به وسيلة يك مهندس آلماني توسط ميله‌هاي آهن مخصوص گنبد، شكسته‌بندي و مهار مي‌گردد.

7- در سال 1377 به پيشنهاد كميسيون خيريه تعميرات جناب آقاي ميرزا محمدحسين شريفي، متولي آستانه مباركه خطر ريزش گنبد را اعلام كرد. دعوتي از آقايان مجتهدين و روحانيون و مردم خيّر شيراز انجام مي‌دهد و تصميمات لازم در اين مورد گرفته مي‌شود.