حمله مزدوران رژيم پهلوي به بيمارستان امام رضا « علیه السلام » در مشهد
با اوج گیری انقلاب و فرا رسیدن محرم سال 57، راهپیمایی‌های میلیونی سراسر کشور را فرا گرفت. در مشهد طی روزهای 19 و 20 آذر 57 برابر با نهم و دهم محرم 1399 قمری مصادف با تاسوعا و عاشورای حسینی تظاهرات عظیمی به راه افتاد
در پایان این تظاهرات که اطراف فلکه حضرت بود قطعنامه‌ای ده ماده‌ای مبنی بر سرنگونی حکومت شاهنشاهی و برقراری جمهوری اسلامی به رهبری امام خمینی قرائت شد. در پایان مراسم این دو روز آیت‌الله خامنه‌ای سخنرانی نمودند
در شب عاشورا عده‌ای از مردم مجسمه شاه در فلکه تقی آباد، میدان شاه و داخل محوطه بیمارستان شاه‌رضا را تخریب و پایین آوردند
پیوستن پزشکان و کادر بیمارستان‌ها به جنبش انقلاب اسلامی در کشور و از جمله مشهد و بخصوص تبدیل شدن بیمارستان امام رضا(ع) به پایگاه نهضت، خشم دستگاه امنیتی مشهد را در سال‌های نخستین انقلاب برانگیخت
از آن مقطع بیمارستان، مورد توجه دو گروه مأموران امنیتی و انقلابیون قرار گرفت. انقلابیون می‌کوشیدند با اتخاذ راهکارهایی نقش آفرینی و حضور پزشکان را در عرصه مبارزه تداوم بخشند. از این رو برخی تظاهرات‌ها را با حضور دانشگاهیان از بیمارستان آغاز می‌کردند
تهاجم به بیمارستان امام رضا(ع)
یکی از فجایع اصلی در آغاز دهه دوم محرم تهاجم عوامل مزدور رژیم شاه به بیمارستان امام رضا(ع) و بیماران بی‌گناه و بی‌دفاع بود. در 23 آذر بود که چماق به دستان با حمایت نیروهای امنیتی از در جنوبی وارد باغ بیمارستان امام رضا(ع) شدند
ابتدا ماشین‌های سواری پزشکان و پرسنل بیمارستان را مورد هجوم قرار داده و شیشه‌های آنان را شکستند سپس در ادامه حرکت خود به بخش اطفال بیمارستان هجوم آوردند و ضمن شکستن اثاثیه داخل آن شروع به تیراندازی کردند
هنگام ورود به این بخش، نگهبانان از خود مقاومت به خرج دادند که بر اثر درگیری تعدادی از آنان مجروح شدند اما به هنگامی که با مقابله انبوه کارکنان بخش روبه رو شدند، به شلیک گاز اشک آور و تیراندازی هوایی پرداختند
این تهاجم چندان دوام نیاورد، زیرا مردم به محض اطلاع به طرف بیمارستان حرکت کردند و هنگامی که به آنجا رسیدند، چماق به دستان فرار را بر قرار ترجیح دادند
واکنش علما و مردم سراسر کشور
در پی وقوع این حادثه، بار دیگر وقایع مشهد در کانون توجهات انقلابیون کشور قرار گرفت و مراجع، علما و طلاب با صدور اعلامیه‌هایی عاملان آن را محکوم کردند
حضرت آیت‌الله العظمی سید عبدالله شیرازی روز بعد از واقعه با صدور اعلامیه شدیداللحنی؛ با اشاره به حمله چکمه‌پوشان نظامی و چماق به دستان مزدور به بیمارستان از این اقدام به عنوان نشانه زوال قطعی رژیم یاد کرد و از تمام مبارزان خواست که اتحاد و همبستگی خود را حفظ کنند
آیت‌الله شیرازی پس از آن در نامه‌ای خطاب به آیت‌الله صدوقی و در پاسخ به حمایت علمای یزد از تحصن روحانیون مبارز مشهد و پزشکان و استادان دانشگاه در بیمارستان امام رضا(ع) جریان حمله، خسارات، مجروحین و شهادت این واقعه را یادآور می‌شود
همچنین مراجع قم نیز با صدور اعلامیه مشترکی با اشاره به اخباری که از مشهد و برخی شهرهای دیگر می‌رسد، یادآور شدند که دستگاه امنیتی در ترفندی مزورانه، نیروهای امنیتی را در پوشش لباس معمولی به عنوان طرفدار رژیم به خیابان‌ها فرستاده که مردم را مورد ضرب و شتم قرار دهند
در پایان نیز روز 27 آذرماه را به عنوان عزای عمومی اعلام کردند
سرانجام، تحصن کنندگان در بیمارستان امام رضا(ع) پس از چندین روز با تشییع جنازه شهید محمد منفرد به تحصن خود خاتمه دادند. پایان تحصن بیمارستان امام رضا(ع) با صدور قطعنامه‌ای همراه بود که در آن سه دلیل را برای خاتمه دادن به تحصن یادآور شدند
نخست آنکه ادامه تحصن و تجمع، آنان را از رسیدگی به دیگر امور مذهبی و تبلیغی باز می‌دارد. ادامه تحصن، ملازم با تعطیلی مطب پزشکان خواهد بود که حضور آنان در مطب‌ها برای مداوای مردم ضروری است و آیات عظام شیرازی و قمی خواستار پایان دادن به تحصن بوده‌اند
در این قطعنامه نیز به دستاوردهای آن اشاره شده که اهم آن عبارت است از اخراج مسئول اصلی جنایت بیمارستان امام رضا(ع)، سرکوب شدن مزدوران چماق به دست و آزادی زندانیان بی‌گناه.
